10 stycznia 2020 r. mieszkańcy gminy Turobin spotkali się na Turobińskim kolędowaniu, zorganizowanym z inicjatywy wójta gminy przez Gminną Bibliotekę Publiczną i Zespół Szkół w Turobinie. Gospodarz uroczystości – Wójt Gminy Turobin Andrzej Kozina serdecznie powitał przybyłych gości, po czym zaśpiewaliśmy jedną z najstarszych i najpiękniejszych polskich kolęd Wśród nocnej ciszy.
Turobińskie kolędowanie otworzył występ zespołu śpiewaczego Koła Gospodyń Wiejskich z Czernięcina Głównego, w którego wykonaniu usłyszeliśmy m.in. pochodzącą z początku XIX w. kolędę Hej w dzień Narodzenia. Licznie zgromadzona publiczność nagrodziła zespół gromkimi brawami. Po chwili na Sali zabrzmiały kolędy: Jezusa narodzonego wszyscy witajmy i Z Narodzenia Pana w wykonaniu zespołu śpiewaczego koła Gospodyń Wiejskich z Guzówki – Kolonii. Wesołe melodie i świetna aranżacja utworów spodobały się słuchaczom, czego dowodziły długo niemilknące oklaski. Następnie na scenie pojawili się uczniowie Szkoły Podstawowej im. Szymona Szymonowica w Czernięcinie, którzy śpiewem opowiedzieli, jak to mały pastuszek „pobiegł, jak wiatr przed siebie”, by powitać Dzieciątko. Wszystkim wymienionym zespołom akompaniowała Kapela Turobińska. Temat wędrówki do Betlejem pojawił się też w prezentacji Iskierek z Zespołu Szkół w Turobinie. W ich wykonaniu usłyszeliśmy kolędę Skrzypi wóz opowiadająca o tym, jak to „Trzej królowie jadą/ Złoto, mirrę kładą” oraz zaproszenie do wspólnego kolędowania wraz z królami wyśpiewane kolędą Przychodzimy do stajenki. Z kolei, o tym że pasterzom drogę do betlejemskiej szopki wskazywała gwiazda zaśpiewał zespół śpiewaczy Gródczanie. Zespół słowami starych kolęd, pochodzących z przełomu XIX i XX wieku, ale o uniwersalnym i stale młodym przesłaniu nawoływał do miłości i zgody, śpiewając Więc ochoczo pośpieszajmy/ Bogu chwałę, cześć oddajmy/ Tam, gdzie jak zorza Dziecina Boża. Po występie dorosłych Gródczan na scenie pojawiły się małe Gródczanki, które najpierw zaprosiły do kolędowania na wesołą nutę Pastorałką od serca do ucha, po czym zaśpiewały o wielkiej sile Maleńkiej Miłości i o tym, że nadszedł czas, by przestać „…złem się bawić/ I czystą łzą spróbować serce zbawić”. O radości i wielkim wzruszeniu płynącym z Narodzenia Pańskiego pięknie opowiedział zespół śpiewaczy z Rokitowa słowami kolędy Gdy śliczna Panna, której powstanie datuje się na początek XVIII wieku. Z tego też okresu pochodzi najstarszy zachowany rękopis tekstu kolędy, znajdujący się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej. Następnie wszyscy uczestnicy spotkania, artyści i publiczność wspólnie z zespołem z Rokitowa zaśpiewali doskonale wszystkim znana kolędę Przybieżeli do Betlejem. Jak wiemy dla Maryi i Józefa „nie było miejsca w gospodzie”. O poszukiwaniu bezpiecznego schronienia dla mającego się narodzić Dzieciątka opowiada kolęda Najświętsza Panienka, którą przypomniał zespół śpiewaczy z Czernięcina Poduchownego. Kruszynki, bo taką nazwę zespół przyjął, przypomniały także pochodzącą ze schyłku XIX w. kolędę śpiewaną dawniej przez kolędników zatytułowaną Pójdźmy bracia w drogę. Jedną z najpiękniejszych współczesnych polskich kolęd zaśpiewała uczennica Szkoły Muzycznej Maestro Amelka Biziorek. Kolędą dla nieobecnych wprowadziła nas w nastrój zadumy, refleksji, wzruszenia. Przypomniała o tych, których już nie ma z nami ale przesłanie utworu można też potraktować symbolicznie, że zawsze jest „puste miejsce przy stole”, dla tych którzy nie zdążyli przyjść, nie mogli, zapomnieli albo dla tych, którzy być może dopiero pojawią się w naszym życiu. Następnie Emilka Kolano na keyboardzie zagrała kolędę Wśród nocnej ciszy. Kolędę Lulajże Jezuniu, powstałą najprawdopodobniej w drugiej połowie XVII w., której najwcześniejsza wersja z 1705 r. jest przechowywana w Archiwum Archidiecezjalnym w Poznaniu usłyszeliśmy w wersji gitarowej w wykonaniu uczniów ze Szkoły Muzycznej Maestro z Turobina. Gitarzyści zagrali też Pójdźmy wszyscy do stajenki. Z kolei w wykonaniu zespołu Die Cantare z Zespołu Szkół w Turobinie usłyszeliśmy przepiękne wykonanie dwóch utworów: Dałeś nam miłość i Uciekali. Zespół został na scenie, by wspomóc księdza Zbigniewa Zarzecznego, który pięknie zaśpiewał, chyba najbardziej znaną pastorałkę Oj Maluśki, Maluśki. Publiczność wstała z miejsc, by podziękować księdzu oklaskami za piękny występ. Jako utwór na bis wspólnie z księdzem i zespołem Die Cantare zaśpiewaliśmy Lulajże Jezuniu. Na zakończenie tej części duchowej Turobińskiego kolędowania wspólnie zaśpiewaliśmy kolędę Bóg się rodzi. Natomiast dla ciała przygotowano tradycyjny wigilijny poczęstunek: barszczyk czerwony z pasztecikami, kapustę z grochem, kompot z suszu i słodkie małe „ co nieco”. Korzystając z okazji Organizatorzy kierują serdeczne podziękowania do Wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do przygotowania I Turobińskiego Kolędowania.
